คุณรู้ไหมว่าหน้าเว็บเห่ยๆ 1 หน้าทำเงินให้ผมมากกว่า 7 หลักเมื่อปี 2008และสิ่งที่ผมสร้างเอาไว้จากเจ้าธุรกิจตัวนี้ก็ยังคงทำเงินให้ผมอยู่ตลอดเวลาจนวันนี้เวลานี้ผมเป็นคนโชคดีมากๆที่ได้เริ่มต้นทำ "ธุรกิจ" ตัวนี้ตั้งแต่สมัยสิบกว่าปีก่อนแต่... เรื่องที่ผมเสียดายก็คือผมเคยแบ่งปัน สอน เรื่องเหล่านี้ให้คนหลายๆคนมาตั้งแต่ปี 2011 แต่...ส่วนใหญ่แล้วคนไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมทำ อาจจะด้วยอคติบางอย่าง หรืออาจจะมีอะไรมาบังตาเค้าอยู่?เอาจริงๆผมก็ไม่สนใจเหตุผลพวกนั้นมากนักหรอก แต่สิ่งที่ผมเสียดายแทนพวกเค้าก็คือ...“โอกาส”โอกาสที่เค้าจะสามารถสร้างรายได้เข้ากระเป๋าตัวเองที่มากกว่าเงินจากงานประจำโอกาสที่เค้าจะสามารถเลือกเส้นทางเดินชีวิตของตัวเองโอกาสที่เค้าจะสามารถมีเวลาอยู่กับครอบครัวได้เท่าที่ต้องการและโอกาสอื่นๆอีกมากมาย...โดยเฉพาะในสถานการณ์โควิดแบบนี้ ต้องบอกเลยว่าผมเสียดายแทนพวกเค้ามากๆที่พวกเค้าไม่ได้พยายามสร้าง “ธุรกิจ” นี้ขึ้นมาถึงแม้ว่าธุรกิจที่ผมทำนี้จะได้รับผลกระทบจากโควิดเช่นกัน แต่แน่นอนว่า... ผลกระทบน้อยกว่าธุรกิจรูปแบบอื่นมากๆธุรกิจแนวผมไม่ต้องมีการสต๊อกสินค้า ไม่ต้องขนส่ง ไม่มีต้นทุนเพิ่มเติมตามจำนวนที่ขายได้ ไม่ต้องมีพนักงาน ไม่ต้องมีออฟฟิซ มีต้นทุนต่ำมากๆคุณคิดดูสิครับ เคสที่แย่ที่สุด ถ้าผมขายของไม่ได้เลย ผมก็มีต้นทุนแค่ค่าเครื่องมือหลักพันบาทต่อเดือน ซึ่งผมสามารถยกเลิกเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยใดๆ (แต่ขอโทษ ผมยังขายของได้ทุกวันในยุคโควิดนี้ ...
by ก๊วง